किरण टि लिम्बु 

 गज़ल

घाम हाँस्छ धर्ती हेर्दै पानी-झरी परे पछि, 

त्यसै गरि नयन हाँस्छ धेरै आँसु झरे पछि ॥ 

जिउँदो हुँदा वास्ता छैन मानिसलाई मानिसकै,

'ला बाबै खा केरा 'भन्छन आफ्नो  मरे पछि ॥ 

तर्नु भन्दा पहिले नै किनार थाहा नहुनेलाई ,   

फर्की हेर्छन तिनैले नै त्यहि खोला तरे पछि ॥ 

पाप-पुण्य भन्ने कुरा मानिसलाई मात्र होइन,  

देऊताले नि भोग्नु पर्छ धेरै पाप गरे पछि ॥ 

सबै मानिस बलेकै आगो ताप्ने बानी भए जस्तै,

छाँयाले नि साथ दिन्छ घामले किरण छरे पछि ॥